Zomer 2018.
En wat voor één. Begin juni voor het eerst naar Zweden, er lag nog sneeuw op de helling in Nacka, het ijs was net weg, maar wel al 26°C. En dat is zo gebleven tot midden augustus. De beste Zweedse zomer ooit.
En volgend weekeinde met Niek de boot vaarklaar gemaakt voor de te waterlating’dat laatste ging helaas niet door vanwege te lage water stand. Gelukking twee weken later wel en konden Niek en Olle de boot naar Stockholm varen, op tijd voor de start voor de AF Offshore Race (Botland Runt). Een mooie aftrap van het seizoen. De crew bestond uit Maarten, Krijn, Fien, Olle, Niek en Marc. Net als vorig jaar een gewldig sfeertje in de pop-up haven van de race. Technische keuring geen probleem.
Dit jaar noordelijke wind en met 20-25kn werden we snel de scheren uitgeblazen. Eénmaal op zee bleef de wind een steady 25-28kn en met vol grootzeil en uitgeboomde genua 2 ipv een spi rap naar de zuidpunt van Gotland gevaren. Daar waren we 12uur sneller dan vorige keer! Met enige vrees beseften we ons dat we ook weer 150nm op moesten kruisen tegen dezelfde wind in en met goede moed en een natte bende begonnen we aan het rak. De wind zakt echter al gauw in en net voor Visby werd het compleet windstil en was er één shift van 4nm! Alle gewonnen tijd tov de vorige keer werd weer verloren en uiteindelijk deden we langer over de race dan vorig jaar. Onderweg live verslag in het Zweeds op de radio van de kwartfinale Zweden tegen Engeland. Bij de finish de Zweedse voetbalheoden op om de Zweden een hart onder de riem te steken.
Een goede ontvangstborrel, diner en feest maakte de ervaring weer geheel compleet en top! Goede ervaringen voor iedereen: Fien ontdekte dat ze een offshore dame is, Olle ondekte dat offhore niets voor hem is. De overige heren hadden weer uitstekend naar hun zin!
De ochtend naar het feest lag de taxi boot klaar voor de crew op Niek na, die bleef voor de volgende cruise. De volgende dag alweer vlogen Fien, Koen en Marc weer naar Stockholm om een week met Niek naar Finland te varen. Goed weer voor Koen: weinig to lekkere wind en geen golven!
Uiteindelijk de Aland eilanden bezocht met als uiterste punt het eiland Sandvik.
WInterklaar Nävekvern.
Eind augustus al de boot winterklaar maken is nieuw voor ons en zeker ook dit in korte broek te doen. Aan de andere kant; de mijlen zijn gemaakt en meestal wordt er niet veel meer gevaren aan het einde van het seizoen. In 1 dag veel kunnen doen; dieseltank geleegd en gereinigd, vallen uit de mast, zeilen en giek gedemonteerd, watertank leeg en bilge gereinigd. Voor half september staat de boor hoog en droog in de loods.Opvallend hoe schoon alles is; vlaggenlijnen die nog wit zijn, dek schoon en topsides nog wit. Dat is na een seizoen in Nederland niet . Blijkbaar is Nederland is een vies land.
Sommar 2017, Gotland Runt en cruising de Archipelago in Zweden en Finland.
Al langer lonkte de Scandinavische klassieker Gotland Runt Race, of, zoals nu geheten de ÅF Offshore Race. In Zweden ook wel een dingetje die race. Niet zo evident om even aan mee te doen aangezien de afstand naar de start drie keer zo ver is als de race zelf. Het hele seizoen, of in dit geval zelfs twee seizoenen zijn hier mee gemoeid.
Het plan werd de boot te laten overwinteren in Zweden om de zomer ter plekke ten volle te kunnen benutten. In Nävekvern onder Stockholm werd een goede plek geadviseerd en gereserveerd.
Aanvankelijk was het plan ook aan de Baltic Gathering 2017 in Jacobstad deel te nemen maar dit viel in het zelfde weekeinde als de Race en bovendien ook nog eens 400nm noord van Stockholm. Tevens viel dit alles zeer vroeg in het seizoen, zijnde eind juni.
De delivery was in twee etappes voorzien. Niek, Marc, Floris en Baris hebben de boot in no-time naar Kiel gebracht. Voor Floris en Baris de eerste keer op de Lemminkaïnen.
Op de 16e juni vertrokken uit Muiden en boven Terschelling de spi gehesen en deze bij de Elbe 1 weer gestreken. Ruim op tijd in Kiel alwaar 12mR wedstrijden bezig waren en ook de Kieler Woche in volle gang was. Niek en Baris direct met de trein richting huis vertrokken. Floris en Marc wachtten op de aflossing. Alle tijd om de U-Boot en het marine monument te bezoeken. Schitterend weer!
Na een korte overdracht aan de bemanning bestaande uit Evert, Patrick, Renger en Michiel (Olle door herexamen helaas niet), is de Lemminkaïnen direct weer uitgevaren met bestemming Stockholm, want nog 450nm te gaan. Voorzien was op de 27 juni daar weer over te dragen. Weer gribs wat wisselend voor de daar opvolgende dagen. Ondanks een haperende motor en een nachtje met veel wind voorspoedig in Stockholm aangekomen. Naar verluidt een heerlijke tocht geweest.
Saar en Marc zijn de 27e naar Stockholm gevlogen en op Arlanda Airport Evert en Michiel gesproken. Per trein en taxi naar Wasa Hamn gegaan om de Lemminkaïnen naar de pop-up race haven te varen die net om de hoek lag. Door het vele ferry verkeer is Stockholm een enorme klotsbak en schommelt het de hele dag enorm. Direct de formaliteiten als aanmelding, keuring etc aangevraagd en geregeld. Keuring strenger dan Fastnet, ofschoon reddingsvlot niet verplicht is! Enige materialen aangevuld en vervangen en de boot is er klaar voor. Vanwege de haperende motor het meegebracht opvoerpompje vervangen, er van uitgaande dat dat het euvel was. Leuke pre-race sfeer in het pop-up dorp met restaurants, bands en shops. Overige bemanning bestaande uit Bert, Niek, Floris en Peek arriveerden de vrijdag avond. Gezellig gegeten en de sfeer zat er direct in.
De volgende dag fourage geregeld en lekker van de sfeer genoten. Old-timer Nick Kershaw trad op en Floris en Saar lieten de spierballen zien op de koffiemolen in de HARKEN stand.
Muiden clubgenoot Geleyn Meijer vaart mee met de Stag en met beide bemanningen in de Gamla Stan gezellig gegeten. Geleyn was er al een seizoen en kon ons uitstekend adviseren met adressen voor stalling etc. Dank Geleyn!
Gezien de krappe ruimte en de vele ferry’s in het start gebied was de startprocedure strikt geregeld. Te laat gestart helaas maar gezien de weinige wind beter dan te vroeg. Merendeel kruisend de scheren door tot Mariehamn. Kort na de start licht een rots geraakt als reminder dat we zelf moeten navigeren en niet achter de anderen aan. Kort voor middernacht open zee bereikt na een vijftigtal tackjes. Bij de eerste keer stroom draaien haperde de motor weer, was dus niet het pompje!, maar ondanks terugval in toeren bleef de motor wel draaien. Ook dit went.
Een toenemende wind zuid en zuidwestelijke richtingen bracht ons vele uren aan de wind hakken in zeer onaangename golven. Een soort IJsselmeer factor 3. Rond de 20e plek gevaren en de boot flink laten sleuren. Bij Gotland aangekomen iets gas terug genomen om materiaal te sparen en de bemanning iets lucht te geven. Bijgevolg vielen we ook terug naar een 28e plek. Saar en Floris stonden hun mannetje en draaiden perfect mee. Nog niet eerder meegemaakt dat de afsluiters van de WC- en kombuisspoelbakken dicht moesten vanwege volhevelen.
Na een eindeloos lijkend passeren van Gotland eindelijk de zuidpunt gerond (redelijk wat stroom) en de gennaker kunnen hijsen om via een passage bij Visby naar de finish racen bij Sandhamn. Prachtig varen, donker wordt het niet en het licht is zo mooi als je maar bedenken kunt. Na een kort tactisch aan de wind rakje naar de finish vroeg in de ochtend gefinisht. Uiteindelijk weer het verlies in plaatsen weer goedgemaakt.
Een goed gevoel na de finish en een biertje en een hotdog deed de rest. En wat gaaf in Sandhamn! De woensdagavond was de prijsuitreiking met een goed verzorgd en gezellig diner na afloop. Na dessert tafels aan de kant en muziek. Een geweldige avond! Niek springend met een paar Zweedse kabouters staat nog op het netvlies.
Aan alles komt een eind en zo ook aan dit evenement. Saar en Marc zwaaien de rest van de bemanning uit en ruimen de boot op en zorgen voor de “cruising mode” aan boord. Al met al een zeer geslaagde race; gefinisht naar tevredenheid bij de eerste helft en een zeer gezellige crew!
De volgende dag vertrekt de Lemminkaïnen naar Saltsjöbaden alwaar Fien en Lies met de auto naar toe kwamen. Motor geïnspecteerd en het diesel voorfilter zat vol met algentroep. Direct ook de tank geïnspecteerd en deze bleek weer vuil te zijn, ondanks reiniging twee jaar geleden. Alle filters vervangen en er op rekenend dat we wel weer een dertig uur zonder haperen konden varen. Reinigen van de tank lukte niet meer ter plekke.
Krussare.
Twee volle weken met Saar en Fien om de te kunnen cruisen en ontdekken. Doel was bij Finland te komen. Als snel zagen we de noodzakelijke “local tools” om goed te kunnen aanleggen. IJzeren pinnen en strips met ogen om in de rots te slaan en speciale haken om aan een hekboeitje te liggen waren nodig. Later bleek ook een boegtrappetje zeer handig, zo niet noodzakelijk te zijn. Niek heeft deze vanuit NL meegenomen voor zijn cruise vakantie.
Met de kaart op schoot en de Hamnguiden bij de hand op de mooiste plekken geweest. Uiteindelijk tot Åland (Finland) geweest. Veel complimenten voor onze Baltic maar zeker ook voor de naam. Dat konden de Finnen zeker waarderen. Zeer mooi weer in Finland.
Een mooi retour windje uitgezocht om aan de wind weer terug over te steken naar Zweden. Via diverse mooie plekken weer terug naar Saltjöbaden om de dochters op het vliegtuig te zetten. Fien naar Praag en Saar naar Amsterdam om weer twee weken te varen met de Pi zomertocht. Saar naar Arlanda gebracht en daarna Stockholm in geweest. Wel druk vergeleken met de scheren.
De dag daarna kwamen Anneke en Evert aan voor een korte week cruisen. Helaas konden we pas een dag later weg omdat Everts “Bob de Bouwer” tas in Amsterdam was achtergebleven. Het had wat voeten in de aarde deze bij de boot te krijgen. Ondertussen het Damm en Herrbad bezocht. Een honderd oud houten gescheiden dames- en herenbad, fantastisch. ’s Avonds een groots Fruit de Mer de la maison Lemminkainen. Heerlijk.
Dan toch vertrokken in stralend weer en de mooiste anker- en rotsplekken aangedaan. We raken er zeer bedreven in en doen niet onder voor de Zweden met het aanleggen aan een rots.
Elke dag prachtig zeilweer, zon en lekkere temperatuur. Zelfs Marc zwemt elke dag. Vuur maken op de rotsen, barberque, whiskey en barbu. Het leven is fijn!
Groot verschil met de Westkust van Zweden is het ontbreken van kwallen. De zee aan de Oostkust is zo wie zo leeg. Weinig vis en vogels.
Anneke en Evert afgezet op Grinda waar de busboot naar Vaxsjö stopt. Lies en Marc varen terug naar een mooie anker plek en raken onderweg nog even een rots (waar ze al 3 keer langs waren gevaren!). Gelukkig met lage snelheid en enkel wat krassen tot gevolg. Een laatste prachtige avond voor retour naar Saltjöbaden. Boot schoon gemaakt en boodschappen gedaan met de auto voor Niek, Isabel en Li-You. Fien komt mee en vaart nog een aantal dagen mee.
Marc en Lies met de auto via Louisiana terug gereden naar Rumpt. Een lange vakantie, een heerlijke vakantie en wat zijn de scheren mooi. Zeker met het prachtige weer wat er was.
Summercruise 2016, Caledonian Canal en Mull.
Na een tocht door Schotland 20 jaar geleden zeiden we: Dit gaan we nog eens doen! Het werd dus hoog tijd de plannen ten uitvoer te brengen. Op 22 juni vertrok de Lemminkainen naar Inverness, een kleine 550nm. Aan boord Niek, Krijn, Patrick, Evert en ondergetekende. De eerste 20 uur was zoals verwacht motoren, hetgeen direct een bres in de diesel voorraad sloeg. Als koers de westelijk bocht langs Whitby aangehouden in het geval er nog getankt zou moeten worden. Dat viel mee en met wisselende wind kon er goed gezeild worden. Het door chef Patrick voorbereide eten was weer top! Vooral de paté was super. Helaas een spinnaker opgeblazen na een sterk toenemende en snel ruimende wind naar 35kn en een daarop volgende broach. Na een voorspoedige reis in 3 dagen en nachten in Peterhead aangekomen om diesel en slaap bij te tanken. NW 25kn wind naar Inverness werd zo vermeden en een dag later met een lekker zuiden windje naar Inverness toe. Niek op tijd voor zijn eerdere vlucht woensdagochtend terug, de anderen een dag over voor culturele besteding in de vorm van een bezoek aan de Battle grounds of Culloden, zeer de moeite waard. Owen Sails had een pick-up station voor zeilreparatie in Inverness en na een week lag het zeil gerepareerd en wel weer in het hok.
De boot achtergelaten in de Inverness Marina om 2 weken later terug te komen en de vakantie te beginnen. Met de auto naar Inverness via Tony en Sue in Kendal. Foto onder is de Altricia, de boot van Tony en Sue destijds, waarmee we met Hein en Lilian de tocht rond Schotland hebben gemaakt.
Gezellig weerzien en dezelfde dag nog doorgereden naar Inverness. Dezelfde spinnaker als die we 20 jaar geleden hebben gebruikt kregen we als cadeautje mee. Samen met Anneke, Evert, Olle, Elisabeth en Saar op 10 juli begonnen aan de trip naar het Westen. Alleen een globaal plan; het weer dicteert de uitvoering. Na een hele berg boodschappen te hebben verstouwd nog een nacht in de Marina gebleven om volgende ochtend direct door Clachnaharry Sea Lock te schutten. De eerste van 58! Uitermate vriendelijke en behulpzame bediening door het hele kanaal heen. De eerste dag tot Lochend gekomen en blijven liggen aan een ponton. Een zeer leuk en klein restaurant van een oude rocker gaf de vakantie een uitstekende start.
De volgende ochtend het Ness opgevaren, een prachtig gezicht. Halverwege bij Fort Urquart geankerd, dichtbij de kant want op 50m van de kant is het 200m diep. Verder gemotord naar Fort Augustus om het eerste gedeelte van Neptune’s Staircase te doen. De laatste shift omhoog werd verschoven naar de volgende dag; tijd voor een pub lunch en rondkijken. Eén van de sluisdames adviseerde om een high tea te doen in Glengarry Castle Hotel halverweg Loch Oich. Bleek ook nog een prachtig plek te zijn om te liggen. De high tea was fantastisch in een prachtige omgeving. ’s Middags vistijd en Evert en Olle hadden al snel 2 kleine snoeken. Deze aten we eigenlijk nooit omdag er veel graat in zou zitten. Eigenlijk viel dit heel erg mee en bovendien was het zeer smakelijk. Via Loch Lochy naar Banavie gevaren om daar een dag later de zee weer op te gaan. Voor het tweede gedeelte van Neptunes Staircase is het met oude boterkoek goed forel vangen zo bleek, in no-time was het avond eten door Saar en Olle geregeld. Banavie zelf is niets aan. Beter is in Corpach te liggen na de sluizen, ook voor de benodigde boodschappen. Graag hadden we een dagje gestopt om het het Harry Potter stoomtreintje naar Mallaig te nemen en onderweg de mooie brug uit de Harry Potter film te passeren. Echter door de grote populariteit weken te voren volgeboekt. Op dag 6 de staircase af en gefourageerd in Corpach en direct daarna door de zeesluis naar zee toe. Direct na de sluis liet de Ben Nevis zich in volle glorie zien en begon een prachtige dag. De eerste volle zon na een paar dagen koud en nat weer!
Op Loch Linnie voor het eerst gezeild! Met de heersende westelijk wind tunnelt de wind zich altijd tegen je in het kanaal. Schotland liet zich in haar volle glorie zien, echt genieten! Het was nog een goed stuk varen naar Tobermory en daar aangekomen, in éém van de “drukste” havens van Schotland, was er in de hoek nog een mooring vrij. Direct nog 4 makrelen binnen gehengeld door Evert als voorafje en daarna biefstukken op de Cobb. Via XC Weather app was voorspeld dat de volgende dag echt slecht zou zijn; regen en veel regen en gale warnings alom. Maar een dagje Tobermory is geen straf. Tobermory wordt ook wel de cruise spoiler genoemd omdat men er te vaak te lang blijft hangen. Een middagje pub in Inishmish Hotel met kaarten en darten hoort erbij. Best mens shop gevonden: Browns Hardware. Van gitaren, whisky, sigaren, geweren, messen, gereedschap, visspullen, keukenspulen, drones tot nog veel meer. Uiteraard de Tobermory whisky geproefd en wat ingeslagen.
De regen bleef goed doorgaan en aanboord werd het al goed vochtig. De volgende ochtend, dag 8, minder wind maar nog wel regen. Reden om te vertrekken en redelijk beschut richting Loch Sunart te varen en te ankeren in Loch Drumbuie. Wel even Anneke de öcean swell laten proeven door eerst even om de hoek van Mull te varen. Loch Drumbuie is een prachtig beschutte baai met mooie ankerplekken. We lagen nog redelijk in de stevige wind maar het anker hield zeer goed. Het weer liet het niet toe om rustig Mull rond te gaan.
Op de laatste zeildag met Anneke, Olle en Evert naar Oban gevaren voor de bemanningswissel. Zij gingen door naar Edinburgh op de maandag en wij zouden op dinsdag Fien in Glasgow oppikken. Afscheid genomen en op zijn Schots verdween het ferry bootje in de mist richting Oban. Zeer gezellig geweest en een prachtige tocht samen.
Prettig om een dagje aan de walstroom te liggen; het duurde anderhalve dag voor de boot weer droog was, beter weer hielp gelukkig ook.
Met een gehuurde auto naar Glasgow gereden via de Royal Nothern & Clyde Yacht Club in Rhu. Bezoek met boot zit er deze reis niet in, wel lekker geluncht en even rond gekeken. Hopelijk krijgen ze het voor elkaar dat ze op de lokatie kunnen blijven. Fien was er eerder dan wij en we zijn direct terug gereden naar Oban. Cold Turkey voor Fien: Van Albufeira naar Schotland: 20°C verschil, ouders, zus en aan boord! Dat kostte even wat tijd om te wennen.
Van Oban naar Tobermory gevaren en halverwege in 3 minuten tijd helemaal potdicht door de mist. AIS is toch wel onmisbaar op dit soort momenten. De weersverwachtingen waren goed en een tochtje rond Mull was een mooie optie. Met hoop op zicht van basking sharks zeilden we westwaarts richting Coll. Daarna afgebogen richting Staffa Island. Schitterend eiland van basalt en bewoont door een grote kolonie van papagaaieduikers. Fingals Cave is een beroemde grot op het eiland. Vandaar doorgevaren naar Iona, beroemd door schoonheid en haar kathedraal. Net na de doorgang van Iona en Mull bevindt zich midden tussen vele rotsen de ankerplaats Tinkers Hole. Een schitterende plek om te ankeren in het witte zand en één van de weinige plekken goed beschut aan de zuid-westkant van Mull. Één ding, geen basking sharks gezien. Na Tinkers Hole met de stroom mee langs de zuidkust van Mull naar Loch Spelve gevaren en geankerd in het noord-oosterlijk gedeelte.
Uiteindelijk is besloten de boot terug naar Nederland te varen hetgeen Fien prima vond dan kon zij ook het Caledonian Canal door varen. Vanuit Loch Spelve naar Dunstaffenage Marina voor wat stroom en een lekker etentje. De volgende dag met de wind mee (eindelijk!) richting Corpach. Onderweg nog wat makrelen gevangen. Uitermate spectaculair was een Engelse RAF Hercules die met open achterklep zeer, maar dan ook zeer laag over Loch Linnie vloog, de commando’s achterin waren zichtbaar.
Heerlijk voor de wind door het Canal terug gevaren en de boot bij inverness Marine in goede handen bij Graig achtergelaten. Retour volgt.
Op de 18e augustus met Peek, Maarten en Koen naar Inverness gevlogen om te boot terug naar Muiden te varen. Blijft qua weer altijd wel iets gokken maar de gribs zagen er niet slecht uit. Met de huurauto ’s ochtends bij de Tesco boodschappen gedaan en rond een uur of half twaalf op de vrijdagochtend vertrokken met zuid-oosten wind. Rond de de kaap voor Peterhead zou de wind even tegenstaan maar voor de rest prima te doen. Eind van de dag besloot de wind toch maar vast naar het oosten te draaien en dat betekende dus kruisen. ’s Avonds met regen en 30kn oost bij Banff toch maar een ankerbaaitje op gezocht om het over te laten waaien. Na 4 uur rust was de wind weg en naar Peterhead gevaren. Zeer hobbelig water door de oude oost 7 wind. Bij Peterhead binnen gelopen, even bij gekomen en gegeten om eind van de middag weer te vertrekken. De gribbs waren nog steeds goed en beter wordend. Eerst nog een stukje doorbijten richting Aberdeen. Met de golven van oost 7 en een wind van noord-west 7 op alleen een vol grootzeil met gemiddeld 8kn door de nacht. De pleister bij Koen werkt en hij draait de shifts mee. Iedereen had af en toe de puts nodig.
In de loop van de volgende dag werden de golven wat minder en zo ook de wind. Er kon gekookt worden en een bieftstukje deed wonderen. Een 50 mijl boven Whitby de oversteek in gezet en de wind tot 15 mijl voor IJmuiden kunnen houden. Uiteindelijk nog 2.5 uur gemoterd. Als ontbijt pizza’s met bier en door het kanaal naar Muiden. Een top tocht, wel een zware!
Fastnet 2015.
De Fastnet is niet iets waar je de een op de andere dag aan mee doet. Je groeit er naar toe en uiteindelijk staat het op je lijstje een keer te doen. En als dan de timing er is en ook de bemanning klopt, is er opeens geen reden meer om niet in te schrijven. Zo ook voor de Lemminkainen. Bovendien, RORC lid zijn en niet de Fastnet hebben gezeild kan natuurlijk ook niet.
Ruim een jaar geleden kwamen we er maar openlijk vooruit dat we de Fastnet wilden gaan varen. Dit bespraken we ook met Tol Trimborn van de Swaerte Swaen die er gelijk oren naar had en ook begon te plannen. De inschrijving gaat al in januari open en dat inschrijven is sinds dit jaar ook een ding; binnen 24 minuten waren er meer dan 400 aanmeldingen. Als RORC lid geniet je voorrang maar als niet lid sta je al gauw op de wachtlijst en rest niets anders dan afwachten. Er was record aantal Nederlandse en “dual handed” deelnemers. Geen van de bemanningsleden had al eerder een Fastnet gezeild, wel hadden we eerder met elkaar in diverse samenstellingen een paar keer naar Noorwegen geracet. Een leuke ploeg die er zin in had.
De voorbereiding vergt ook het één en ander. De boot moet voldoen aan de CAT. 2 eisen en dit is een aardige lijst. Als het niet aangekocht hoeft te worden dan moet het wel worden herkeurd. Aan de bemanning worden ook eisen gesteld. EHBO en sea survival (OPST) cursussen is voor een deel van de bemanning verplicht. Daarnaast dient er een 300nm kwalificatie te worden geracet; voor de Nederlanders traditioneel de Vuurschepen en North Sea Race. Behoorlijk wat eisen maar gedurende de Fastnet merk je dat het zinvol is.
Na de inschrijving eerst contact gezocht met Harry Heijst van de Winsome of we een avondje langs konden komen om de ervaringen en tactieken van de Fastnet te horen. Harry en bemanning waren zeer behulpzaam. Helaas hebben zij zelf dit jaar niet mee kunnen doen.
Nadat de familievakanties ook waren afgestemd (lees geminimaliseerd) blijft het altijd hopen dat werkzaamheden geen roet in het eten gooien. Logistiek is er veel te regelen omdat de start en finish op verschillende plaatsen zijn en het aanbrengen en terug varen van de boot. Een shore crew met ruim vervoer is erg handig.
Een kok in de familie is ook zeer handig. Omdat voor geen van de bemanningsleden vriesdroog voer een optie was, werd er een menuutje samengesteld. Voor de bemanning was er per dag een gevacumeerde en diepgevroren plasticzak met borrelhappen en een warme maaltijd voorzien, voor in totaal 5 dagen. In de koelbox mee genomen vanuit Nederland. Dit bleek een groot succes. Slechts op te warmen in een afgedichte pan en een fantastische maaltijd was klaar, zonder vuile pannen, kookluchten en lange tijd in de kombuis. De meest lekkere happen kwamen op die manier voorbij, alsof het net bereid was. Een week is met deze methode goed te overbruggen. Een aanrader!
Een week voor de start is de Lemminkainen naar Cowes gebracht om de laatste voorbereidingen te kunnen treffen. De bemanning kwam de vrijdag 14 augustus voor de race aan boord. De zaterdag was voorzien proef te varen door met de laatste dag van de Cowes Week mee te doen in klasse V. Deze dag telde al niet meer voor het klassement (Overigens glorieus gewonnen door Harry Heijst!). Verrast door de zeer korte baan (en door onze stroeve boothandeling voor het korte baan werk) waren we binnen 2 uur al weer aan de kant. De Cowes Week zal zeker door de Lemminkainen nog een keer in zijn geheel worden gevaren.
De rest van de vrijdag werd benut door de laatste zaken van en aan boord te brengen. Het Race Comité bracht nog een kort inspectiebezoek, alles was in orde. Boegstickers en vlaggen konden worden aangebracht en de Fastnet tenues geshowd.
In Cowes is het rond deze tijd één groot feest. Zeilhistorie, de meest moderne schepen, alles vaart er door elkaar. Aan wal is er veel te doen tot en met vliegshows en vuurwerk toe.
Alle weersvoorspelling tot deze dag duidden op zeer lichtweer. Reden voor een glaasje wijn bij het Pre-Fastnet Dinner op zaterdag in het nieuwe RORC Clubhuis in Cowes.
Op de dag van de start was het prachtig weer en inderdaad geen wind. De start procedure begon met het passeren van een gate met gehesen stormfok en try sail met je nummer op de railing gespeld. Het finale vinkje om te mogen starten. Een laatste update van Gerrit Hiemstra en Predict Wind gedownload, het zou de eerste dagen zeer mager blijven met de wind. Wij hadden de race opgedeeld in 10 etappes. Van elke etappe, eigenlijk van strategisch punt naar het volgende strategische punt, zoveel mogelijk getijde informatie en do’s and don’ts verzameld. Het focussen op de race werkte op deze manier goed.
Een zevental startgroepen met 10 minuten interval, te starten met hoogwater en stroom mee westwaarts de Solent uit. Met een beetje wind geen enkel probleem maar zonder enige wind toch geen sinecure! Een uitermate professioneel en koel comité dat er niet van onder de indruk raakte en groepen gewoon startte. Een hoop gedobber en hier en daar een stootwilletje. Hier gold ook maar één tactiek: niet te vroeg! Dat was echter niet eenvoudig onder controle te houden, zo ondervond ook de Swaerte Swaen. Wij hoorden hun nummer op de marifoon..Ai! (De uiteindelijke winnaar overall was overigens ook te vroeg)
Tussen alle dobberende boten in dobberden wij niet slecht en konden enige vooruitgang boeken. Langzaam vulde de wind wat in en kon er daadwerkelijk gezeild worden. Met het boekje Winning Tides in hand de Solent door, dat ging prima. Helaas één keer te ver door en dat kostte gelijk een behoorlijk stuk van de opgebouwde voorsprong.
Eenmaal aangekomen bij het Needles Channel convergeerden alle boten weer en stormden de grote jongens door het veld. Voorbij gevaren worden door de Commanche (100ft) en de Rambler88 (88ft) werkt niet in je voordeel maar is een aparte belevenis. Geweldig is ook dat de mooiste klassiekers als de S&S Dorade en Stormy Weather meededen. Beiden overigens oud winnaars van de Fastnet.
Eénmaal op weg naar de eerste Bill (of Portland) viel de wind langzaam weg en deelde de vloot zich op in een deel dat de baai inging en een deel dat op zee bleef. Zo voeren we de eerste nacht in, ons settelend in het wachtsysteem; 4 uur overdag en 3 uur ’s nachts, ingaand om 08.00 en 20.00uur. Een systeem dat goed beviel.
Een aantal “exclusion zones” was opgegeven, zijnde de verkeerstelsels waar je niet mocht komen. Eerste stelsel was Les Gasgets; zo ver zuidelijk daar zouden we nooit komen, dachten we. We waren er wel en bijna door de stroom er in gedreven, de wind was er net op tijd bij. Op de AIS was er grote bal aan bootjes te zien. Na verloop van tijd werd de bal een ellips en steeds verder uit elkaar getrokken. Zolang we onder de zuidkust van Zuid-Engeland voeren was er sporadisch wind. Onze snelheid aan de wind met zeer weinig wind was goed. De plaats in het klassement wisselde sterk maar tot dan bij de eerste 25 in onze klasse IRC 4. De tactiek niet in de baaien te komen was goed tot de baai bij Plymouth, de winnaars hebben hier een goede slag geslagen door de directe kust te volgen.
Na ruim 2 dagen kwam eindelijk bij de Scillies de wind doorzetten en kon de Celtic Sea worden over gezeild. Met een genua 3 en een rif door een onrustige nacht met veel gestuiter. Verwacht werd dat de wind zou krimpen, zodat wij niet al te hoog stuurden. Dit werd een kostbaar foutje omdat dit niet gebeurde en er dus alsnog gekruist moest worden. Dit kostte veel meters en plaatsen.
Met Ierland en de Fastnet Rock inzicht werd het tijd weer stroom te draaien. Helaas, de motor reageerde niet op de startknop. De daarop volgende 2 uur bezig geweest de oorzaak te vinden maar het euvel werd niet gevonden. Na overleg besloten dan Baltimore maar aan te doen. Dit zou helaas ook betekenen dat het einde race zou zijn als we hulp van buitenaf nodig zouden hebben. Gelukkig drukte er nog iemand in een laatste poging nog op de startknop voor de haven en sprong de motor aan. Direct weer koers gezet richting de Fastnet Rock. Helaas nam de wind steeds verder af en kostte het ons drie uur de rots te ronden. Een andere Nederlandse boot kon er nog net omheen en was uiteindelijk 6 uur eerder in Plymouth. Een dure oefening die veel plekken kostte. Terug in Nederland bleek de accusleutel kuren te vertonen.
Ander weer was in aantocht en de voorbode daarvan werd verwacht op het laatste stuk Celtic Sea. Zowaar nog de genua 4 en een rif gezet. Vervolgens met een 20kn wind uiteindelijk in Plymouth gefinisht. Grote voldoening en tevens het besef dat we ook nog in Ierland hadden kunnen liggen met motorproblemen… Gezeilde tijd 4d 22u 35m en 28s en als middenmoter in onze klasse en overall gefinisht. Slechts 20 mijl meer gevaren dan de winnaar, maar wel een dag langer onderweg.
Alsof we het roken meerden we in Plymouth af naast een Fransman die vroeger ook een Baltic 39 had, maar nog veel belangrijker; een cognachuis heeft! Met een flesje XO in de hand was hij zeer welkom de boot te bekijken. Sigaren erbij, het feest was compleet.
Nog nooit met zoveel plezier een sponsorvlag gehesen, want de grote Rolex vlag (en polo) krijg je pas na het voltooien van de race. De Swaerte Swaen finishte net tijdens de prijsuitreiking, de te vroege start en het niet terug kunnen komen naar de start heeft helaas veel gekost. Het bier smaakte er echter niet minder om, de vertegenwoordiging Muiden was binnen. De shore crew had een hotel in Plymouth kunnen organiseren. Een droog en recht bed is heerlijk na afloop.
Een geweldige race! Qua lengte, diversiteit en voorbereiding uitdagend. Het is een project en om op deze wijze het project af te ronden schept grote voldoening. Die voldoening kan er ook alleen zijn als je met een goed team vaart, en dat hadden we!
Wat nu? De andere grote klassiekers zijn redelijk ver weg dus wat moeilijker te verwezenlijken maar dergelijke races zijn wel uitermate gaaf om te doen! Wie weet, Rondje Ierland misschien?
Marc
FASTNET 2015 VOORBEREIDINGEN.
Na veel periode van veel voorbreiding van boot en bemanning ligt de Lemminkainen klaar voor de Cowes Week en de Fasnet. Met alle goede bedoelingen kwam er de week voor vertrek toch nog even een passant bij het invaren van de belendende box de scepter plat varen. Ook dit is nog netjes opgelost voor vertrek.
Met Martijn en Krijn op zaterdag 8 augustus vertrokken naar Cowes met een kleine stop in Dover. In IJmuiden toch nog de accu gewisseld, geen twijfel voor onderweg mee. Na een vlotte start veel gemoterd. De wind draaide veel en viel regelmatig geheel weg.
Uiteindelijk van Erwin een nog zeer goede North genua 1 kunnen lenen. De motor voor licht weer. Alle wind sterkten zijn nu goed afgedekt. Een laatste toevoeging was de hydraulische achterstagspanner. We zijn er klaar voor.
Patrick heeft uitermate zijn best gedaan een race verantwoord menu samen te stellen voor optimale prestaties en moraal. Hier gaan we het niet op verliezen!
Uitje Scheveningen 20 juni 2015
Echt vlotten wil het nog niet met de zomer. Zowel heen als terug naar Scheveningen stervenskoud! Het hele onderneming om even naar de start te gaan kijken maar het was absoluut de moeite waard om het te doen. Met Hein, Peek, Steef, Saar en Niek naar Scheveningen gezeild, stroom en wind mee. Alvamedica was al weg en zagen we in de verte verdwijnen de volgende boten, DongFeng, Mapfre en nartuurlijk de Brunel perfect kunnen zien; een groot feest en zelden zoveel rubberboten op het water gezien.
Vuurschepen Race en North Sea Race mei 2015
Vuurschepen Race 2015, 142 mijl.
De zondag vooraf de boot naar Scheveningen kunnen zeilen en bij aankomst direct kunnen laten keuren. Op de stormzeilen en een paar borgtouwtjes na was alles in orde. De dinsdag voor de start was alles in orde. Vroeg in het seizoen en voor ons dit jaar een verplicht nummer in verband met de Fastnet eisen. Vroeg bleek duidelijk, iedereen nog volledig door werk in beslag genomen bij aankomst. De crew: Maarten, Martijn, Holger, Niek en Marc. Helaas kon Peek niet mee.
Ingeschreven in de IRC klasse (II) om te zien hoe de meetbrief uitpakt met de verkregen rating van 0.963 Voor de start goed Italiaans gegeten zodat er niet meer gekookt hoefde te worden. Met de genua 3 en vol grootzeil op naar de start. De windvoorspelling van westelijke 16-22kn gold voor de hele nacht, later draaiend naar noord west en afnemend bij Engeland.
De overbuurman uit de haven gaf nog een advies mee: aan de overkant wordt de race gewonnen, wees daar wakker en alert! Uitgezwaaid door de Baltic 45 Beluga van Frans Ingen Housz.
Een paar prutsers op de startlijn verhinderde een goede start maar uiteindelijk kwamen we niet slecht weg. Na een kort rak van een mijl, halve wind naar het eerste merkteken gedurende 7 mijl. Echt scherp waren we nog niet gezien de tijd die er nodig was een halfwinder te zetten. Er volgde een rak met een klein knikje in de schoot gedurende 23 mijl om vervolgens scherp aan de wind richting Engeland te gaan.
Ofschoon wij tijdens lange aandewindse rakken duidelijk het idee hadden veel te verliezen viel het mee. De boot kon met de zeilvoering hard gevaren worden. De wind valt geheel in de goede range voor de Baltic 39. AIS is een dankbaar instrument tijdens wedstrijden, iedereen is goed te peilen.
Gedurende de nacht was het zaak het juiste moment overstag te gaan om over bakboord Harwich aan te zeilen. Met het ruimen van de wind naar noord west in gedachten werd door Martijn en Niek het juiste moment gekozen.’s Nachts was het koud, zeer koud. Lang geleden dat ik het zo koud had ondanks alle lagen, handschoenen, mutsen etc. De slaapzakken waren er ook niet op berekend. Suikerbrood en warme thee en koffie hielden ons op de been.
Aan de Engelse kust viel de wind deels weg en ruimde inderdaad naar noord west. Genua 3 voor 2 gewisseld, dit gaat soepel! Met de weinige wind en later de spi kon er goed gang gehouden worden en werd er goed ingelopen. Er kwamen veel boten van boven naar beneden zeilen. Zij hadden en minder wind en de verkeerde hoek en hebben veel ingeleverd. Een leuk traject al spinnakerend en gijpend rond Felixstow bracht ons naar de finish bij de monding van de Orwell. Iets meer dan 25 uur gevaren. Al ras volgenden berichtjes van de volgers thuis dat onze positie goed was en 2e en 3e plekken werden gemeld. Zelf hadden we ook het gevoel dat we redelijk optimaal hebben kunnen varen en een goede tactische klap hebben gemaakt richting Harwich.
Bij de geheel vernieuwde Royal Harwich Yachtclub aangelegd en nog net een hapje en pints kunnen krijgen. Daar zittende werden we opeens gefeliciteerd met de eerste plaats, nou werd het helemaal mooi! More pints please! De volgende ochtend hingen de uitslagen er met inderdaad de eerste plaats vermeld in de IRC2 klasse. Hadden we vooraf niet bedacht, wel zeer fraai dat het gevoeld van goed zeilen dan wel overeen komt met de uitslag.
Voor de lunch inschrijving/aanmelding voor de North Sea Race geregeld. Lunchen uiteraard in de Butt&Oyster in Pin Mill, voor 3 man een eerste keer, kan nu af gevinkt worden. De lunch liep naadloos over in de borrel en prijsuitreiking die op zich weer gevolgd werden door een diner in de Butt&Oyster.
NorthSea Race 2015 1805mijl
Windvoorspelling 15-22 kn met een dipje in de wind in de eerste middag. We hadden al geanalyseerd dat de winst in het eerste deel te halen viel. Een divers parcours door geulen en windparken alvorens koers te zetten richting Lowstoft en dan over te steken. Start vrijdagochtend 10.30uur
Ondanks de meeste duidelijke start instructies van Nick Elliot van het RORC team toch een verkeerde timing op de start. Wel de goed kant gekozen en na het eerste rak al direct een mijl voor op de direct concurrenten. Het tweede rak richting de South Galloper begon uitermate goed, het gat werd steeds groter. Echter hebben we ons hier behoorlijk laten foppen door de wind die weg viel en de stroming die onze wind helemaal weg nam. Zonder gang door het water werd het opeens moelijk de boei fatsoenlijk te ronden. De boten die achteraan lagen en de boei veel scherp konden aanzeilen behielden gand en ronden de boei vlot. Daarna viel de wind geheel weg bij het windmolenpark. Een spoortje wind gaf ons gang, wijd rond het veld, maar we gingen. Dit gaf echter niet de winst, in tegendeel, het kostte ons veel toen de anderen eerde de nieuwe wind konden oppikken en koers Lowstoft konden zetten. Spis konden weer op tot de mast boei. Bij het donker worden en toenemen van de wind tot 24 kn de spi gestreken en de genua uitgeboomd en kort een rif gestoken. Na het ronden van de mastboei richt de meest noordelijke boei. Holger en Niek hadden letterlijk de hondenwacht in wind en regen. Er lagen drie onverlichtte boeien op deze route waar ook prompt drie boten tegenaan zijn gevaren. De volgende ochtend spi weer gehesen richting de Nederlandse kust. De concurrentie lag verder weg dan handicap technisch mocht. Bij de kust de spi weer gestreken toen de wind doortrok naar 25 kn. Het laatste aan de windse rak in van 5 mijl met genua 2 richting Scheveningen, we dachten zelfs nog aan een rifje. Voor de laatste boei en ruime rak van 4 mijl naar de finish viel de wind weg. De YellowBrick app had weer bereik en gaf door dat we van 4 naar 5 en 6 zakten. Dat was een duur laatste rakje, niets aan te doen. Maar verloren hebben we het bij de South Galloper en de windstilte bij het windmolenpark. Hadden we het hier beter gedaan dan hadden we aan het eind ook geen last gehad van de wind die weg viel.
In Scheveningen Holger, Maarten en Martijn afgezet en Niek en ik direct door naar IJmuiden om de zondag nog vrij te houden. Zeer vermoeid laat in IJmuiden, stroom tegen natuurlijk. Goed geslapen en de volgende ochtend door naar Muiden.
Zeer voldaan en tevreden de boot opgeruimd en ontzout. Het was een zeer goede generale voor de Fastnet. Boathandling goed geoefend en een nuttig lijstje aanpassingen kunnen opstellen. Maar bovenal een goed en zeer gezellig team. Bert komt ons versterken bij de Fastnet en Adam wordt reserve.
Marc
Nuttig gebruik van onze 1e Prijs!
Voorjaar 2015
Te water! Eindelijk, de kluslijst is altijd langer dan gedacht. Maar het resultaat is er naar. Het rood is eraf, leve het blauw!
De voorbereidingen voor de Fastnet Race zijn begonnen. Keuring, certificaten, updates en vervangingen en nog meer. 12 Mei start de in totaal 300nm kwalificatie, de Vuurschepen Race en North Sea Race.
Het spuitwerk is voltooid. Gedaan met de rode strepen, de lijnen zijn prachtig blauw afgewerkt met een zilver windlijntje. Nog even uitharden voordat de naam er op mag. De dieseltank is schoon gemaakt; de vuiligheid viel mee, slechts een paar klodders algen. Er rest nog een dag mast werk voordat we naar Muiden kunnen.
Nog meer refit voorzien voor deze winter; de topsides worden opnieuw gedaan. Na 37 jaar is de gelcoat aan het einde van zijn levensduur. De romp wordt wit gespoten met blauwe waterlijnen. Bijgaand nog een laatste foto met de rode striping. Ook de toe rails worden onderhanden genomen. Controle van de tuigage is voorzien en tevens wordt een extra rail op de mast aangebracht om het try sail te kunnen hijsen. Één en ander wordt gedaan om aan de eisen van de Cat 2 te voldoen zodat we door de keuring van de Fastnet Race komen. 16 Augustus gaat deze van start.
Voor die tijd is er nog veel te doen om überhaupt mee te mogen doen. Planning is 1 april weer in het water te liggen en ons te gaan kwalificeren.
Marc.
Zomer cruise 2014, 950 mijl.
Een zeer geslaagde trip naar de Kanaaleilanden en Cowes; zie de reisverslagen.
Sailing again!
Slechts 2 weken later dan gepland lag de boot er weer in, precies op tijd voor de mei vakantie en om de kleine zaken weer op orde te brengen. Het resultaat is er, het ziet er goed uit.
Refit Time!
Na precies 35 jaar wordt het tijd voor een goede opknapbeurt voor Lemminkainen. Deze winter wordt de bovenkant onderhanden genomen. Het dek wordt opgeschuurd, kajuit en kuip gespoten. Beslag wordt vervangen danwel gereviseerd maar vooral komt er minder beslag aan dek. YPL heeft kunnen oefenen op een Baltic 39 die net gedaan is.
Dek was nog in goede staat, slechts één mindere plek en die is nu keurig weer geholpen. Alle plekken waar beslag stond en niet weer wordt terug geplaatst zijn vna een matje voorzien zodat het strak blijft. Nieuwe geplakte kajuitramen, “smoke” getint, nemen de plaats in van het stemmige jaren 70 bruin. Baybstag wordt nu in touw uitgevoerd en komt op een nieuwe (Harken) rail. Er komen 3 lieren minder aan dek. Geleide blokken en valstoppers worden vervangen door nieuwe Spinlocks.
Rondje Noord Holland tijdens Rondje Noord Holland, 14 en 15 juni 2013
In voorbereiding op een weekendje zeilen met de mannen voor het eerst zelf maar eens de standaard onderhoudswerkzaamheden uitgevoerd: impeller, 1e en 2e brandstoffilter vervangen. Brandstoffilters in tegenstelling tot vorig jaar vrij van klodders algen. Het blauwe goedje als bijmenging in de tank doet het goed. Ook voor het eerst de impeller onbeschadigd ondanks de vele motoruren van vorig jaar.
Op vrijdagmiddag naar IJmuiden gemotord en onderweg aan boord in het zonnetje kunnen eten. Holger, Casper en Niek al aan boord, Koen pas op zaterdagochtend en dan alleen tot Den Helder. Marina IJmuiden troosteloos leeg en in afwachting van de eerste finishers van het Rondje Noord Holland. ’s Nachts valt de wind weg en de vloot doet er lang over om van Den Helder naar de finish te komen.
De volgende ochtend varen we met het goede tij weg en met de spinnaker op gemiddeld > 9 kn richting Den Helder. Z.O. wind draaiend naar Z.W. na passeren van een rug. Duidelijk zichtbaar in de lucht. Na het passeren nam de wind ook goed toe en na een mislukte gijp onder spi is deze net op tijd binnen gehaald om de boel enigzins onder controle te houden. Voor Den Helder met alleen grootzeil 12kn over de grond. Bij het binnenlopen van de marine jachthaven stond de wind meter al regelmatig boven de 35kn. Wel in 3.5 uur in Den Helder! Koen terug naar Leiden en wij uiteraard blauwe hap.
Volgende dag via Den Oever en Enkhuizen terug naar Muiden. Wind iets ruimend west zodat zonder overstag te moeten in 10uur de haven werd bereikt. Lekker gezeild en gezellig!
Marc
Start seizoen 2013.
Geen grote plannen dit jaar behoudens de mei-vakantie en een retourtje Lowstoft in juni. De klussen zijn er na de winter niet minder om. De schroef vertoonde veel speling na vorig seizoen en is vervangen door een iets grotere Gori 2-blads klap schroef. De vorige was ook iets te klein voor de motor. Saildrive wordt volgend jaar onderhanden genomen.
De B & G Hydra 2000 processor vertoonde aan het einde van het vorig seizoen steeds meer tijdelijk uitval tot tijdens de laatste tocht naar de winterstalling de meters geheel uitvielen. Vervanging is onderweg.
Minder fijn is natuurlijk een lekkende WC pomp, zeker die van Blake’s. Uit het onderdelenboekje, nog steeds het zelfde als 50 jaar geleden, kunnen de onderdelen besteld worden, lange levertijden en niet te betalen.
Tijdens de mei vakantie zullen we de boot weer geheel vaarklaar hebben. Op de kant is de romp perfect gepoetst en het dek begint ook weer ergens op te lijken.
Marc.
Reisverslag Colin Archerrace 14-17 juli 2012
Op 14 juli heb ik op uitnodiging van Marc en Niek meegevaren op de Baltic Lemminkainen van Lauwersoog naar Larvik, een klein plaatsje in Noorwegen. Ik heb een reputatie op te houden…. Ik word (bijna) altijd zeeziek. Ook nu weer, maar zeeziekte weerhoudt Marc en Niek gelukkig niet om mij weer mee te vragen.
Dit verslag bestaat grotendeels uit observaties, waarnemingen en bevindingen van een door zeeziekte beneveld brein uit de kooi aan stuurboordzijde van de Baltic.
De race-crew bestaat uit Marc, Niek, Holger, Maarten, Edward en mijn persoon.
De goede voorbereiding van Marc en Niek en de onbevangen houding van alle crewleden dragen bij aan een gemoedelijke en ontspannen sfeer aan boord. Dit resulteert in onbekommerd scheten en boeren gedurende de race. De deur van de WC is (of kan, gezien het postuur van verschillende crew-leden) niet altijd gesloten en de blote knieën hangen in het gangpad. De boot is af en toe meer een met gas gevulde luchtballon, die stuiterend over het water schiet. Het is fantastisch voor de snelheid maar het schrikt natuurlijk wel de dolfijntjes af.
Gedurende de race ontvangen wij op de marifoon belangrijke en onbelangrijke berichten. Berichten over medisch bijstand, motorpech en weerberichten. Een Deense schipper meldt zich met de tekst: “This is the captain of a Danish pleasure-boat. I see a huge amount of sailing-vessels. Can somebody tell me what is going on, over…?”.
Flarden van beelden van een bordeel-schip met rode boordlichten schieten voorbij. In gedachte antwoord ik hem: ” Dear Captain- Pleasure, Are you looking for customers?”. Een ander bericht. Een dame van het vrouwen team meldt zich met impellor-problemen in de motor: “Ik hang nu ondersteboven, op de knieën, boven de motor en ben niet geheel fris meer, over…”. Maarten barst lost: “realiseert die dame zich wel wat dit bericht, hier alleen op zee, in zeilpak met reddingsvest, met ons doet”?
De race verloopt heel voorspoedig. We starten zaterdag 14 juli, om 17.20. Na de start de geul uit laveren met stroom tegen. Veel overstag-acties en we krijgen het ritme te pakken om snel de genua 2 tegen de stag te trimmen. Na de verplichte ronding van de “duitse boei” kunnen we afvallen en koers uitzetten richting Noorwegen.
Al gauw hebben we de eerste mededingers te pakken. De boot loopt snel. Gedurende de tocht staat er naar schatting tussen de 15 en 25 knopen wind, soms 30, meen ik. Dit betekent snel varen en ook bijtijds reven. Dit lukt allemaal heel soepel. De tweede dag, zondag, is een heftige dag. Een knobbelige zee en stevige wind. Ik neem het voortouw en ben zeeziek. Enkele anderen voelen zich ook vervelend.
Het zijn fantastische zeildagen, de golven lenen zich om te surfen en tijdens het surfen worden snelheden van meer dan 13 knopen gehaald. Voor mij is de maandag weer top. Na twee eerdere mislukte pogingen steek ik halverwege de dag mijn hoofd de kajuit uit. Ik kan meteen sturen en weet meteen waarom we dit toch doen. In een woord geweldig. Achter het stuurwiel, een fantastisch panorama voor je met grote brede golven die uit Amerika lijken te komen. Het zonnetje krijgen we er gratis bij. In de avond komt de finish in zicht. Na 54 uur en 15 minuten zeilen we op maandag 16 juli om 23.35 uur over de finish-lijn. Uiteindelijk blijken we op handicap 5de te zijn en op tijd de derde zeiltijd te hebben gerealiseerd. Dat is niet slecht! Volgende keer gaan we het record uit 2010 verbreken.
Koen
12/07 Nog even tot de start.
Nogal wat wisselingen in de verwachtingen voorafgaande aan de start. Tendens is wel dat het minder heftig wordt dan eerder voorzien. Vanaf aanstaande zaterdag 17.00uur kan de race met de tracker worden gevolgd. De windrichting en kracht zien er goed uit voor de Baltic.
05/07 Back in the saddle again….
Sleutelen en repareren is een vak en zo bleek vandaag ook weer. Terwijl de kofferbak vol lag met zagen, boren en plaatmateriaal om maar een ruime opening te zagen, lag Antoine al in het achteronder via de bestaande opening om uit te dokteren hoe het allemaal zit.
Kortom, 4 uur later waren de nieuwe kabels gemonteerd, alles weer terug geschroefd en het stuur draait de goede kant op. Top Antoine, dank! Kabels waren ook zo geregeld in de vissershaven in Harlingen. Voor degenen die nog zeiden daar kun je niet langs kunt toch nog een foto als bewijs. Vrijdagnacht verder naar Lauwersoog.
02/07 Proefzeilen bleek nodig……
In voorbereiding op de start van de Colin Archer Race was een weekeinde zeilen naar Lauwersoog voorzien, als controle of alles en iedereen naar tevredenheid functioneert. Alles liep perfect totdat het Stortemelk was bereikt; in woelig water brak spontaan een van de stuurkabels. Alsof het wekelijks werd geoefend zat binnen vijf minuten de nood helmstok erop en werd besloten terug te keren naar Harlingen.
Baltic is een kwaliteits schip maar simpel een stuurkabel vervangen bleek na aankomst te Harlingen eigenlijk onmogelijk via de geeigende weg. Dit wil je niet midden opzee overkomen… Of tijdens de nacht ervoor in het donker onder spi met 20kn wind!
Hopelijk is deze komende week gerepareerd en kan de tocht worden voortgezet. Vooralsnog ligt de boot lekker in Harlingen.
Alvast de webcam van reisdoel Stavern Noorwegen: http://www.op.no/kamera/kamera_stavern_havn/
22/4 Eindelijk te water…
Afgelopen vrijdag te water en de mast weer geplaatst en uitgetrimd. Controle en bij houden blijkt opeens zijn vruchten af te werpen want alles werkte in één keer. Van lampjes, instrumenten en motor; dit scheelt een hoop ergernis.
Zondags de boot in no time naar Enkhuizen gezeild. Goede wind en met een knikje in schoot als een speer naar de overkant. De blauwer de lucht de harder het woei.
De boot ligt weer in de box.
Marc en Niek van Bemmel
